NDNV: Mihal Ramač ostavio je neizbrisiv trag u novinarskoj zajednici Vojvodine i Srbije

Bio je je jedan od osnivača Nezavisnog društva novinara Vojvodine 1990. godine

Nezavisno društvo novinara Vojvodine duboko žali zbog smrti dragog kolege i velikog profesionalca, novinara Mihala Ramača.

Mihal Ramač ostavio je neizbrisiv trag u novinarskoj zajednici Vojvodine i Srbije, kao istaknuti novinar, pesnik, publicista i prevodilac.

Bio je je jedan od osnivača Nezavisnog društva novinara Vojvodine 1990. godine, koje je nastalao kao vid otpora vojvođanskih novinara tadašnjem nacionalističkom i ratnohuškačkom režimu u Srbiji.

Borbu za standarde i etike profesije, za normalnost i multikulturalizam, nastavio je i potonje tri decenije.

“Kad se pojedinac poistoveti s narodom, postaje klon, robot, igračka opsednuta mitologijom i sopstvenom veličinom. Tu nema mesta za pisca. Pisac traži žive ljude, ljude koji sumnjaju, vole, koji nisu na prodaju…”, kazao je u jednom intervju Mihal Ramač, govoreći o svom književnom stvaralaštvu, kojem se u većoj meri posvetio pred kraj novinarske karijere.

Mihal Ramač rođen je u Ruskom Krsturu 1951. godine. Klasičnu gimnaziju i Licej završio je u Rimu, a istoriju diplomirao na Filozofskpm fakultetu u Novom Sadu.

Bio je novinar listova Ruske slovo i Dnevnik, dopisnik Radija Slobodna Evropa i agencije Ukrinform, glavni i odgovorni urednik dnevnih listova Naša borba, Vojvodina i Danas, a pre penzionisanja radio je u RTV.

Objavio je sedam knjiga poezije na rusinskom jeziku. Autor je scenarija za sedam TV serija u devedesetim godinama XX veka i za seriju Dunav zauvek, koje su emitovane na RTV.

Dobitnik je novinarske nagrade lista Danas “Stanislav Staša Marinković”, nagrade RTV “Slavuj Hadžić” i “Vitez poziva”.

Zajedno sa bratom Jankom preveo je sa helenskog na rusinski Bibliju (2019).

Preveo je na rusinski i sa rusinskog na srpski tridesetak knjiga poezije i proze, a u periodici dela nekoliko desetina jugoslovenskih i svetskih pesnika.

Sastavio antologiju rusinskih pesnika u Jugoslaviji: Mi tu nismo gosti (Užgorod, Ukrajina, 1997).

Objavio knjige eseja: Povest o početku kraja (2002), S one strane snova (2003), 6.oktobar (2008), Zov vedrih vidika (2018) i Dunavska rapsodija (2018). Knjiga pripovedaka: Noć na stanici Keleti (2020). Knjiga poezije : Druga obala, rodoljubive i izbegličke pesme (2020).

Nezavisno društvo novinara Vojvodine