Pet slučajeva koji pokazuju svu nemoć i slabost države

Tačno je 12. godina kako porodice gardista ubijenih u kasarni na Topčideru ne znaju ko je i zašto usmrtio njihove sinove. Bore se, pitaju, traže.. ali njihovi napori i dalje ostaju bez rezultata. I njihovi i napori i pitanja porodica drugih žrtava jednog zločinačkog i represivnog vremena sa kojim ni jedna vlast u Srbiji do danas nije uspela da raskristi. Nije uspela, ili nije htela

Sramota je ove države što posle toliko godina, u nekim slučajevima i decenija, nisu rešeni politička pozadina ubistva premijera Zorana Đinđića, ubistvo novinara Milana Pantića i Radislave Dade Vujasinović, ubistva gardista Dragana Jakovljevića i Dražena Milovanovića i smrt sudije Nebojše Simeunovića.

Ovi slučajevi pokazuju svu neposobnost, nemoć i slabost društva da napravi iskorak iz zločinačkih vremena koja su kreirali političke strukture, tajne službe, i mafijaši devedesetih godina prošlog veka.

Politička pozadina ubistva premijera

Ubice premijera Đinđića su otkriveni ubrzo nakon atentata 12. marta 2003 na ulazu u zgradu Vlade Srbije. Iako su atentatori prvosnažno osuđeni do danas nisu ispunjene osnovne preporuke Komisije Žarka Koraća da se obavi unutršnja kontrola BIA i MUP u roku od 45 dana, koji je istekao pre 13 godina. Uloga tajnih službi BIA i vojske u ubistvu premijera nije rasvetljena. Nisu otkrivene i veze počinilaca atentata sa političarima od kojih su neke imenovali svedoci saradnici i optuženi.

Ubistvo novinara Milana Pantića

Novinar Milan Pantić, dopisnik ‘Večernjih novosti’ iz Jagodine ubijen je 11. juna 2001. u ulazu svoje zgade. Prema do sada poznatim podacima iz istrage iza ubistva stoje političko poslovne strukture kojima je smetalo Pantićevo pisanje o poslovanju preduzeća iz Jagodine Pivare i Cementare.

Smrt Dade Vujasinović

Za smrti Dade Vujasinović i dvojce gardista dugo je osporavano da su u pitanju ubistva, kao i slučaju smrti sudije Simeunovića. Vojni organi su dugo pokušavali da nemtnu verziju da su se gardisti 5. oktobra 2004. u objektu Karaš u Topčideru međusobno ubili. Međutim tu tezu su odbacili i domaći nezaviosni veštaci i američki.

Dada Vujasinović pronađena je mrtva u svom stanu aprila 1994. Prvobitna verzija je bila da se ubila i to su tvrdili veštaci od kojih su neki kasnije izneli takvu tezu i za ubistvo gardista. Međutim kao u slučaju gardista tu verziju su pobili nezvisni veštaci koje su angažovali njeni roditelji. To je posle potvrdio i veštak Vlada Kostić. Urađeno je i četvrto veštačenje na Institutu za forenzička istraživanja u Hagu, čiji su rezulati stigli nedavno u kojem se navodi da nema dovoljno sačuvanih materijalnih dokaza posle više od dve decenije da bi se izveo konkretan zaključak.

Smaknuće sudije Simeunovića

Najmanje je istražen nestanak i smrt sudije Simeunovića koji je odbio da po nalogu Miloševićevog režima naredi hapšenje štrjkača u Kolubari i lidera DOS-a. On je poslednji put viđen živ 6. novembra a njegovo telo je pronađeno 3. decembra 2000.

Prva radna verzija je bila da je u pitanju samoubistvo ili nesretan slučaj. Međutim zahvaljujući angažovanju porodice koju je kao i slučajevima gardista i Dade Vujasinović srpsko društvo i institucije ostavile same, otkrivene nelogičnosti i nedoslednosti u prvobitnoj istrazi. Jelena Sieunović, sestra sudije Simeunovića preko advokata postavila je više od 60 logičnih pitanja na koje do danas istraga nije dala odgovore.